Monday, March 12, 2007

O κόκορας φωνάζει τις κότες του

Ο κόκορας αισθάνθηκε τον εχθρό.
Μια γυναίκα κρατάει ένα "όπλο" και τους πλησιάζει.
Φωνάζει τις κότες του να τρέξουν κοντά του.
Τις μαλώνει που απομακρύνθηκαν.
Τις είχε πει να βόσκουν γύρω του.
Οι τρεις κότες, η άσπρη, η μπεζ και η καφέ ήταν πολύ κοντά του.

(ΥΓ. 11/2/16
Σύνορα με 12, Παρασκευής, Φλεβάρη 2016

Απόψε... "ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΜΕΡΑ και ΝΥΧΤΑ", θυμήθηκα τα "μαρούλια", απ' το κεφάλαιο "αι υπηρέτριαι", από άλλο blog εκκρεμότητα.

Ένιωσα την ανάγκη να την γράψω, αλλά...

Κι οι κότες και τα κοκόρια τρώνε τα μαρούλια, κι ένα κοριτσάκι, κάποτε, έψαχνε να τα βρει...
Βρέθηκε σε αδιέξοδο, όμως, όπως, κι απόψε.
Παντού, ΧΑΟΣ!

Σίγουρα, η λύση των μαρουλιών, δεν είναι στο ίντερνετ.
Καληνύχτα!
Σπαμ, σταμάτα τα σχόλια εδώ.Έχω χιλιάδες άλλες αναρτήσεις!)

Μαζεύονται κοντά του

Άκουσαν και οι άλλες και τον πλησίασαν.

Όλοι μαζί, σαν μια οικογένεια!

Η κόκκινη η ερωτευμένη ....

Η κόκκινη πλησιάζει πιο κοντά στον κόκορα και βρίσκει την ευκαιρία να του πει χαμηλόφωνα:
"Κόκορά μου, εγώ βόσκω πάντα δίπλα σου. Δεν μπορώ στιγμή μακριά σου. Εμένα να αγαπάς και όχι τις άλλες".

Το μυστικό το άκουσε η καφέ η αδύνατη

Η καφέ η αδύνατη άκουσε το μυστικό της καφέ παχουλής και ζήλεψε.
Ήταν τόσο κοντά, άλλωστε!
Και ερωτευμένη κι αυτή με τον κόκορα.

Η λευκή, η πονηρή

Η λευκή η πονηρή όμως, είχε στήσει αυτί. Μπορεί να έβοσκε μακριά του, μα τον νου της τον είχε σ΄εκείνον! Ένας ήταν!

Σχεδόν ίδιες αποστάσεις!

Η λευκή και η καφέ είχαν σχεδόν τις ίδιες αποστάσεις. Και οι δυο άκουσαν και οι δυο ζήλεψαν.
Το ίδιο περίπου...

Η γκρι κρατούσε τις αποστάσεις

Η γκρι ήταν αντιδραστική κότα. Τον αγαπούσε τον κόκορα, αλλά κρατούσε καλά φυλαγμένο το μυστικό της. Δεν ήθελε να το ξέρουν οι άλλες. Αυτή τον αγαπούσε διαφορετικά. Ήταν δύσκολη κότα. Σκλάβα του κόκορα δεν θα γίνονταν ποτέ, η γκρι η κότα!

Άκουσαν κι αυτές!


Άκουσαν και οι δυο την διαταγή του κόκορα:
"Να μαζευτούν γρήγορα κοντά του".
Είδαν και την καφέ πουλάδα που τον πλησίασε πολύ κοντά και δεν τους άρεσε.
Ζήλεψαν και οι δυο!

Κάθονταν και τον κοίταζαν...

Η ζήλεια τις έκανε να μην υπακούσουν γρήγορα.

Αναγκάστηκε να τις πλησιάσει ο κόκορας με τις υπόλοιπες.

Η γκρι καθυστερούσε πιο πολύ

Ο κόκορας τις είπε...

Ο κόκορας φώναζε:
"Ελάτε κοντά μου είπα! Δεν ακούτε; Αυτή κρατάει όπλο. Θα μας σκοτώσει! Σκαλίσαμε τα λουλούδια της! Δεν είδατε στην τηλεόραση που οι άνθρωποι σκοτώνουν ανθρώπους, όταν μπαίνουν στα χωράφια τους; Ελάτε κοντά μου, σας λέω!"

Η γκρι κοίταζε την γυναίκα και σκεφτόταν:
"Πάλι εξυπνάδα πουλάει ο κόκορας στις χαζές! Η γυναίκα μας βγάζει φωτογραφία και μας φωνάζει και πουλ πουλ! Άμα πάμε κοντά της θα μας δώσει και φαί. Φαίνεται ο χασάπης και ο δολοφόνος. Αυτή χαμογελάει. Ας την κοιτάξω κι εγώ. Να με φωτογραφίσει ωραία! Μπορεί να με βάλλει και στο ίντερνετ. Άκουσα εγώ που το έλεγε στην αφεντικίνα μου!"

Δεν είπε τίποτα όμως στην παρέα. Δεν ήθελε να προσβάλλει τον κόκορα και τις άλλες τις κλώσσες... τις προτιμούσε φοβισμένες.
Έκανε πως άκουγε τον κόκορα.

Ο κόκορας έδωσε οδηγίες

"Για να μην την συγχήσουμε, θα φύγουμε σιγά σιγά. Εντάξει;" τις ρώτησε.
"Εντάξει", είπαν κάποιες, ενώ κοίταζαν την γυναίκα με το όπλο.

Μπήκαν στην γραμμή καμαρωτά-καμαρωτά!




Η γκρι από τελευταία, βγήκε πρώτη!

Η ασπρουδερή ήταν αληθινά πρώτη


Η ασπρουδερή ήταν η πιο παλιά κότα....
Μαθημένη τόσα χρόνια απο εχθρούς, κρατούσε τις αποστάσεις απ' τον κόκορα. Νύσταζε άλλωστε κι ήθελε να πάει να πιάσει πρώτη θέση στο κοτέτσι.
Δεν είχε κέφια απόψε.

Ο κόκορας νευρίασε

Ο κόκορας θύμωσε που δεν μπορούσε να επιβάλλει την τάξη. Ήθελε να είναι αυτός μπροστά.
Πάντα αυτός ήταν μπροστά. Τι έπαθαν οι γυναίκες του σήμερα;
Από πότε οι κότες του ξεψάρωσαν;
Έτρεχε να προσπεράσει την γκρι.
Κόντευε να την φτάσει.
Απόσταση λυριού, το να την φτάσει!

Λίγο ακόμα...

Μπα! Δεν υπολόγησε καλά.
Η γκρι τον περνούσε με διαφορά στήθους! Και τι στήθους!

Ακόμα τρέχει...


Κάτι βρήκε να τσιμπήσει

Η άσπρη είχε ήδη φύγει και την γκρι αδύνατον να την φτάσει.
Κάτι φαγώσιμο του τράβηξε την προσοχή.

"Βρε δε βαριέσαι!" σκέφτηκε. "Ας φάω να έχω κότσια! Έτσι κι αλλιώς, όλες δικές μου είναι! Στο κοτέτσι μας θα κατιάσουνε όλες κι εκεί θα τις περιποιηθώ καταλλήλως! Ακούς εκεί να μη με υπακούνε! Πολύ με νευρίασαν σήμερα! "

Ο κόκορας θυμωμένος

Για μια στιγμή σκέφτηκε να τις τιμωρήσει. Αν πήγαινε απόψε στις γειτόνισσας το κοτέτσι που εκεί τον κάνανε τον κόκορα στιφάδο την προηγούμενη Κυριακή, γιατί είχε γεράσει και σέρνονταν, να δεις αν θα τους έλλειπε και αν θα τον υπάκουαν άλλη φορά! Κι εκεί είναι όλες πουλάδες! Κι οι περισσότερες παρδαλές! Κάθε μία ξεχωριστή! Μπουκιά και σ'χώριο!
"Βρε, λες;" ρώτησε τον εαυτό του.
Δεν ήταν κακή η ιδέα!

Βαρυστομαχιασμένος και τελευταίος

Βρήκε μια ολόκληρη φέτα ψωμί. Άφησε και για αύριο. Θα έσκαγε αν την έτρωγε όλη. Τσίμπησε όσο πρόλαβε, γιατί είχε και το μυαλό του στις κότες του.
Το αποφάσισε. Δεν θα πήγαινε στης γειτόνισσας το κοτέτσι. Δεν ήξερε τα κουσούρια τους, είχε φάει και πολύ....
Αργά αργά, έφτασε στο δικό του οικόπεδο. Οι περισσότερες κότες είχαν κιόλας κατιάσει.
Καμμία δεν τον περίμενε. Ούτε η καφέ πουλάδα που τού 'λεγε πως τον αγαπούσε... Μόνο λόγια ήταν. Θα την περιποιηθεί κι αυτήν ιδιαιτέρως! Σίγουρα πράματα! Μόλις φτάσει.
Ξέρει αυτός!

Μακρινό πλάνο, τελευταία βολή!

Η γυναίκα έριξε την τελευταία μακρινή "βολή".
Δεν ήθελε να παραβιάσει τον δικό τους χώρο, ούτε να πλησιάσει πιο κοντά.
Μην αποβάλλουν κιόλας οι κότες και τους πέσει το αυγό στο δρόμο.
Τι θα έτρωγαν τα εγγόνια της θείας Αθηνάς αύριο;
Κι αυτό το σκέφτηκε η γυναίκα με το "όπλο".

Μετά κατέβασε το "όπλο" και κοίταζε χαμογελαστή τις κότες και τον κόκορα να πηγαίνουν αργά αργά στο κοτέτσι τους.

Το τέλος

Πήγε ο κόκορας στο κοτέτσι και βρήκε όλες τις κότες να κοιμούνται.
Η καφέ πουλάδα όμως, τον περίμενε. Είχε τα μάτια γλαρά... κι είχε κατιάσει κοντά στην πόρτα, για να τον βλέπει.
Δεν την είχε πάρει ο ύπνος ακόμα. Δύσκολα απόψε θα κοιμόταν.

Ο κόκορας την είδε και της έκλεισε το μάτι.
"Είσαι για μια βόλτα;" της είπε με σιγανή φωνή. "Ακόμη μέρα είναι. Η γυναίκα με το όλπο έφυγε. Δεν θα μας δει κανείς!"

Εκείνη σηκώθηκε σιγά σιγά, μη ξυπνήσει τις άλλες και την μαδήσουν απ' την ζήλεια τους.

Βγήκαν έξω. Δεν απομακρύνθηκαν πολύ. Έπρεπε να είναι κοντά, για να μπουν στο κοτέτσι εγκαίρως, πριν κλείσει η αφεντικίνα τους την πόρτα και τότε..... αλίμονο!
Μπορεί η γυναίκα με το όπλο να έφυγε, η αλεπού όμως τριγυρίζει εδώ γύρω. Το Πήλιο είναι γεμάτο αλεπούδες και πεινάνε. Λουκούμι θα τους έρθει το ζευγαράκι.
Όλα τα σκέφτοταν ο κόκορας. Γι' αυτό έπαιρνε τα μέτρα του.

Έκαναν μια μικρή βόλτα, τσίμπησαν ότι βρήκαν, αντάλλαξαν και μερικά φιλάκια .... και πήγαν κουρασμένοι για ύπνο.

Ο κόκορας έτριψε ευχαριστημένος το λυρί του.
"Χμ!" σκέφτηκε. "Αύριο πρέπει να πλησιάσω την γκρι. Πολύ μ' αρέσει. Τούτη δω ήταν πολύ εύκολη και οι εύκολες με κούρασαν!"

Τον πήρε ο ύπνος ενώ σκεφτόταν με ποιο τρόπο θα την κατακτήσει.
Δε βαριέσαι. Αύριο ξημέρωνε μια άλλη μέρα. Κάτι θα σκεφτόταν. Χρόνια κόκορας! Ήξερε αυτός! Χρόνια Καζανόβας!

Κι έζησε ο κόκορας με τις κότες του καλά κι εμείς ακόμα καλύτερα!

ΤΕΛΟΣ

Για σχόλια επιστροφή στο http://www.kyklaminovounou.blogspot.com